Napier ✂️- Opotiki - Whakatane......

Na 2 dagen luieren in Hastings waren we weer in voor wat actie.... op naar Napier, de Art Deco stad van NZL. Het vorige weekend is daar zelfs het Art Deco festival geweest! We vinden een mooie plek op een gratis camperspot langs de strandweg. Gelukkig mooi op tijd want het loopt vaak snel vol, logisch want het kost gewoon niks. Keurig schone toiletten en maar 1 kilometer lopen naar het centrum. Het weer is zoals we verwacht hadden.... bewolkt en later mogelijk ook wat regen. Het houdt ons niet tegen de stad in te lopen. We zien daar de beruchte mooie schilderingen op de muur, gebouwen in prachtige staat van onderhoudt, mensen in verschillende kledingstylen en auto’s waar menige bezitter van een old-timer in NL jaloers op zou worden. Sommige hebben het stuur links zitten en zijn dus geimporteerd. Is toch al een raar gezicht, het stuur op de “juiste” plek 😉. Het maakt de stad bijzonder maar verder is het een gewonde stad zoals zovelen in NZL. Niet heel veel shop gelegenheden, vooral veel food zaken en een enkele V&D achtige winkel. Geen uitdaging voor onze portemonnee..... Wat ze wel hebben zijn grappige kapperszaken en ik besluit dat het wel weer eens nodig is. Kimm heeft goed geluisterd toen ze in NL  mij oppikte bij mijn kapper hoe af en toe wat “bij” te knippen maar mijn haar groeit zo hard dat er nu toch wel een professional bij gehaald moet worden. Als ik op de bank zit te wachten krijgt Kimm het al benauwd.... de kapster hanteert bij iedereen de tondeuze 😃. Straks ben jij ook zo kaal! Nee hoor, met enige uitleg begrijpt de kapster precies wat de bedoeling is en mag het van Kimm zelfs nog wel wat korter😅. Helemaal tevreden verlaat ik de zaak, 25 dollar lichter en das  omgerekend iets van €15👍🏼. In de avond gaat het regenen en trekken we ons terug in de camper, morgen blijft het weer hier slecht en gaan we richting Opotiki.

Het is een rit van 388km, de Pacific Coast Highway,  en daar doe je in het gebergte flink wat langer over dan in NL. We overnachten in Opotiki weer op een freespot met allemaal grijze mafia in campers. Pensionado’s die elkaar opzoeken en gezamenlijk naar de rally gaan. Onze neighbour vertelt ons dat ze soms met wel 1000 campers zijn!! We maken een wandeling over het strand en zien dat de rivier hier in de zee uitmond.... zoet water vermengd zich met het zoute zeewater....

Opotiki was natuurlijk niet voor niets gekozen.... de uiteindelijke koers was Whakatane en daar komen we op maandag (25e) aan op de camping. Mooie grascamping tegen het centrum aan op loopafstand van het iCentre (VVV). 

50 Kilometer de zee in licht het vulkaaneiland White Island. Een continue actieve vulkaan. Je kunt er met de boot of helikopter heen en dan een wandeling maken. Wij kiezen voor het vliegen met een propeller vliegtuig, de 3e optie. We hebben pas de Tongariro van dichtbij gezien en vinden het vliegen met een propeller vliegtuig een leukere uitdaging. Geboekt voor woensdag, er waait hier een onstuimige vanwege een voorbijtrekkende cycloon ergens op de oceaan. Dat betekent dinsdag nog niks op het programma. Het blijft droog en Kimm heeft al snel een leuke wandeling gevonden...  en leuk was die!! Ruim 21 kilometer, stijgen en dalen, rotspaden, strand (als je op tijd bent voor het vloed wordt, en dat waren we net dus geen natte voeten 😊), bos en een dorpje halverwege waar we heerlijk flat white met scones genuttigd hebben. De bossen staan bekend om de aanwezige Kiwi’s. Het bekendste dier van NZL. Hij is moeilijk te zien omdat hij vooral ‘s nachts  actief is. Helaas hebben wij hem ook niet gezien maar ja, het is ongeveer 25 graden en absoluut niet donker. komen we terug op de camping en kleden ons om voor een verfrissende duik in het zwembad. Gaat opeens de telefoon..... onze flight voor morgen is gecancelled!? 😡 De propeller van het vliegtuigje blijkt beschadigd te zijn door een klein accident. Het vliegtuig zal zeker een week aan de grond blijven. We kijken elkaar aan en geloven het eerst niet... weer pech als we willen vliegen 😥. We nemen toch maar die duik en gaan maar eens bedenken wat we willen..... alsnog met de boot of de helikopter?? Of later terugkomen als het vliegtuig gerepareerd is??....
 

De afgelopen dagen waren relax dagen voor ons, dagen waarin je soms ook extra tijd hebt om stil te staan bij wat we allemaal hebben in ons leven en dat te overdenken. Ook dat hoort bij onze vakantie natuurlijk en als we achter overleunen constateren we dat we het echt wel goed hebben. Afgelopen dagen werden we echter wel extra getriggerd hierin. Een overbuurman van Kimm, net met pensioen, sneller dan verwacht overleden en het bericht dat een collega van mij ziek is en een onzekere tijd tegemoet gaat. Het is moeilijk om je gevoel op zulke momenten te beschrijven.... onthutst? verdrietig? ontdaan? Het heeft van alles wat en we beseffen ons des te meer dat je van het leven moet genieten als dat kan.... de mensen en hun naasten die we net genoemd hebben zijn in onze gedachten en op afstand “voelen” we een klein beetje met ze mee.....