Invercargill - Steward Island⛴ - Milford Sound ⛰ - Lake Wakatipu

Wat een wisselend weer heb je toch hier..... na de regen bij aankomst in Invercargill hebben we de dag daarna heerlijk genoten van de zon en de warmte. Hard gelopen in Donovan Park en het bezoek aan Stewart Island gepland. Aanvankelijk wilden we de driedaagse track lopen maar er komt echt vreselijk weer aan.... volgens locals niets bijzonders “its raining mostly” zeggen ze hier. We besluiten om 1 dag naar Stewart te gaan..... verzuipen in de regen en slepen met van alles (in de hutjes zijn alleen maar matrassen) gaat ons net iets te ver.... achteraf gezien een goede keus 😊.

De volgende dag op tijd op om met de ferry naar Stewart te varen... leuke boottocht van een uur en natuurlijk een gezellig gesprek met de kapitein die ook een local blijkt te zijn. Als we het eiland betreden is het nog droog en lopen we naar Ackers Point. Een wandeling van 3 uur, return. Halverwege lopen we een klein stukje over het strand als Kimm plotseling aangevallen wordt door een  soort van aalscholver. Blijkbaar zit er een nest in de buurt en we lopen er zoveel mogelijk omheen.... geen gewonden dus ook geen 111 gebeld 😉. Daarna gaat het regenen, heel veel regen en worden we flink nat. We hebben ons wel erop gekleed maar dan nog.... stortbuien komen over ons heen.... toch genieten we want de natuur hier blijft mooi om te zien. Zelfs ik die echt een enorme hekel aan regen heeft behoud zijn humeur 😃. Na deze loop schuilen we even bij de four square supermarket... vergelijkbaar met de Spar in NL. Even op de foto met de plaatselijke ambulance🚑, wat een oude meuk op de lifepak 15 na! Helaas geen collega’s in de buurt voor een praatje dus lopen we de Fuchsia route..... geen fuchsia te zien maar je waant je wel in een subtropisch bos, genieten van alle bijzondere planten en de aardige mensen die we ontmoeten.

We eindigen ons bezoek in het plaatselijke hotel in Oban, het dorp op het eiland. Daarna met de ferry terug en zijn we blij dat we niet langer op het eiland zijn gebleven. ‘S Morgens op advies al onze tickets op een eerder retour tijdstip laten zetten en nu begrijpen we waarom..... wat een wilde zee en dat is nog maar het begin van de storm die gaat beginnen. Veel medereizigers vinden het niet echt fijn gezien hun kleur en zo 🤢🤮. We bereiken ongeschonden de wal en kruipen weer heerlijk in onze inmiddels vertrouwde “wagen”. Omkleden en weg van de storm......

Lumsden was onze volgende stop.... op een freecamp midden in het dorpje een mooi plekje gevonden. De freecamps zijn vaak goed geregeld, toiletten keurig netjes en controle of iedereen zich aan de regels houdt. We merken dat we in meer toeristisch gebied gaan komen. Het wordt drukker met campervans en campervannetjes.... veel jonge mensen nu ook waarvan sommige een normale auto gebruiken om in te leven..... slapen zonder gordijnen en omkleden naast de auto of onder een deken in de auto. De volgende dag rijden we verder naar Te Anau en strijken daar neer op een van de Top 10 campings die het land heeft. Informatie opgehaald en doorgelezen over de Milford Sound. Dit is een sprookjesachtige fjordenbaai die we willen bekijken... hij ligt op 120 km via een bergweg. We weten dat dit een drukke weg is en je deze later ook weer terug moet nemen, doorrijden daarna kan domweg niet.... we kiezen voor een VIP toer.... de kosten schelen bijna niets en een keer lekker lui is soms ook wel prettig 😊......

Vlak nadat we dit geregeld hebben wacht ons opnieuw een onverwacht leuke verrassing.... we zijn zo’n 20000km van huis, staan ergens op een camping in NZL en wie komen we daar tegen?!...... Astrid Vogel 😃!!! Wij kennen Astrid allebei vanuit het DZ.... zij werkte daar als arts-assistent bij de chirurgie en is inmiddels werkzaam als huisarts in Utrecht. Wat een leuk en onverwacht weerzien... totaal verrast kletsen we bij en halen herinneringen op 😊😃. Altijd fijn om te zien dat het goed gaat met iemand waar je lekker mee hebt gewerkt en een poos niet gezien hebt.....

De volgende morgen vertrekken we vroeg, 7:45 u met “Dave” die vandaag onze privat driver en guide is. Dave is een toffe peer, geniet van zijn retirement als boer en werkt 2 dagen in de week bij VIP toers voor wat “pocketmoney”. Het mooie van zo’n local guide is dat hij alle leuke plekjes onderweg weet en ons die ook laat zien.... we krijgen meteen ook geschiedenisles over het gebied Te Anau 🤓.... dan komen we aan bij Milford en zien we een grote driemaster cruiseschip op ons liggen te wachten.... wauw, hier hebben we zin in!!

Alle verhalen over de Milford Sound kunnen we nu bevestigen... prachtige bergen en natuur waar je doorheen vaart, veel watervallen, zeehondjes en mystieke luchten van donkergrijs tot blauw als we bij de Tasmanzee aankomen... daarna de tocht weer terug met de boot langs de andere kant van de Sound.... als ik een japanner was geweest dan was mijn fototoestel vast versleten daar op 1 dag 😂. Opnieuw een onvergetelijke dag met een gezellige rit terug met Dave die niet te beroerd was om ook nog even door Te Anau te rijden om zijn favoriete eetplekjes te laten zien 🍽

Na het toeristische Te Anau gaan we twee dagen niks doen bij Lake Wakatipu... ook dat is vakantie voor ons, beetje luieren, boek lezen en spelletjes spelen... zo zijn beverbende en scrabble momenteel onze favo’s! We staan op een fraaie plek aan het meer, op drie meter na aan het water. Het waait bizar hard zodat het water in golven op het strand rollen..... de volgende dag is weer zo’n rare dag.... we worden wakker met de stormachtige wind die nog niet is gaan liggen.... het is niet koud buiten en we nemen een sprong in het frisse bergwater.... alle rimpels weer weggetrokken 😬.... als we ons binnen aankleden schijnt opeens de zon en is de wind bijna verdwenen. We staan vlakbij het plaatsje Kingston en daar is een leuke bergwandeling weten we, voor de gevorderde lopers.... we besluiten om die wandeling even mee te pakken. Als we eraan beginnen trekken donkere wolken de berg over en begint het te regenen🌧 ... ja hoor, weer onze regenkleding aan dan maar. Halverwege staat een waarschuwingsbord over het pad en zijn gevaren. We pakken onze wandelstokken erbij en gaan verder.... het pad wordt steeds moeilijker en het klimmen steeds steiler..... op ongeveer 100 meter voor de top gaan we niet verder.... wolken trekken steeds meer om ons heen en we willen niet in de mist belanden. Daarbij regent het nog steeds en wordt het overal steeds gladder.... we durven best wel wat en hebben ook loopervaring maar zeker ook respect voor de natuur dus retour.... dat gaat goed ondanks alle oppervlakten die inmiddels flink glad zijn geworden van de regen.... we drogen op bij een heerlijke kop koffie die geserveerd door de braziliaanse serveerster in het oude stationnetje van Kingston..... We gaan terug naar het meer en zoeken opnieuw een mooi plekje uit.... het blijft regenen en de wolken nemen steeds meer bezit van de bergen.... je weet dat dat niet zo blijft hier en dat blijkt later.... opeens trekken de wolken weg en kijken we tegen besneeuwde bergen aan 🏔🏔!! Onze mond valt open en Kimm pakt direct het fototoestel. We zijn niet de enigen die het hebben gezien, steeds meer mensen rennen het strand op om foto’s te maken. Ik denk dat ze hier geen Piet Paulusma hebben. Het weer is hier echt niet te voorspellen!! Aan het einde van de dag pakken we onze reisbijbels en gaan we aan de slag met het maken van nieuwe plannen 😘