Stratford 🗻 - SH43 🛣💯 - Whakapapa 🏕

Hallo!! leuk dat jullie “meereizen” met ons Dutchies 😊.... De blog maakt dat al veel van onze reis gedeeld is maar wees gerust het is zeker nog lang niet alles. Het is voor ons een stukje geheugen.... het is onmogelijk om het anders allemaal te onthouden en het helpt ons later om het verhaal te “vertellen”.... Wel voel ik enige druk op mijn schouders om steeds weer mijn schrijftalent te evenaren (en zoek ik af en toe een rustig plekje hiervoor op🤓) maar is het nog altijd leuker dan in de 🚑 mijn verhaal te typen nadat ik een patiënt gezien heb..... werk staat nog ver van ons af op dit moment, sorry lieve collega’s jullie moeten het nog even zonder ons doen 😘.....

We pakken de draad weer op bij Stratford, het plaatsje wat aan het begin van de Forgotten World Highway ligt. We parkeren onze rijdende casa op een mooi Kiwi Holiday Park. Perfecte plek om leuke wandelingen te maken bij de vulkaan Mt Taranaki. Boodschappen hebben we die ochtend al gedaan wat altijd een hele onderneming voor ons is. Je zult ons namelijk nooit dezelfde richting uit zien lopen in de supermarkt... als ik links ga gaat Kimm rechts en andersom is het precies hetzelfde.... een schip heeft meestal 1 kapitein, meestal 😂😂. Het lukte ons toch om de boodschappenkar weer gevuld te krijgen dus in Stratford met de benen omhoog en onze e-reader overuren laten maken. De volgende morgen als we wakker worden kijken we naar buiten.... wat een mist 😕... als dat zo blijft gaan we niet bij de vulkaan wandelen, dan zie je er niet zoveel van..... dan maar genieten van een extra kop koffie en het beddengoed een keer wassen ipv omruilen bij een servicepunt van de camperorganisatie. Wassen kost meestal 4 doller wat overeenkomt met €2,50. Dat valt dus best mee..... en jawel tegen het middaguur klaart het op😃, de zon komt tevoorschijn en we gaan richting Dawson Falls. Vanaf dat punt lopen er diverse wandelingen langs de voet van de vulkaan. De afstand is maar 22km maar het laatste stukje omhoog is steil en smal.... we komen geen tegenliggers tegen en hoeven dus niet de instabiele berm in met onze campervan. Eenmaal boven lopen we de Wilkies Pools Loop Track. Het mooie van deze track is dat je om de vulkaan heen loopt door bossen en open stukken. Je ziet de top van de vulkaan van verschillende kanten maar het meest verrassende zijn de wolken. Continu in gevecht met de berg om hem in te nemen. Soms zit de top volledig in een wolk en zo zie je hem weer tegen een volledig blauwe lucht afsteken. Bij iedere bocht in de wandeling is het weer een verrassing wie er “gewonnen” heeft 😃.... Halverwege de track buigen we van de route af, je kunt namelijk ook verder omhoog naar het uitkijkpunt lopen. Smalle en begroeide paadjes houden ons niet tegen en binnen een halfuur hebben we een fantastisch uitzicht. Je hebt geen idee wat welke kant op is maar gelukkig staat er een wijzerplaat, geschonken door de plaatselijke rotary (die hebben ze hier dus ook 😐). Supergaaf dat je naar zo’n punt toe kan lopen zeker als je ziet dat er een parkeerterrein is wat opnieuw geasfalteerd wordt voor de auto’s die daar ook kunnen komen 😂😂. Wij halen toch meer voldoening uit gespannen kuiten dan een plat zitvlak en lopen voldaan weer terug. Maken de track af door bij de pools te kijken en klauteren erop voor een paar leuke plaatjes 📷. Die avond kruipen we in een heerlijk fris bed na alle stof van ons afgedouched te hebben en zetten we de wekker op 7! uur. Op tijd eruit zodat we ons niet hoeven te haasten om op pad te gaan.... Niet hoeven haasten betekent dat we om 9 uur wegrijden de Forgotten World Highway op. De officiële aanduiding is SH43, wat State Highway 43 betekent. Het is een weg van ruim 150km die voor een deel uit gravelweg bestaat. De SH43 staat bekend om zijn schoonheid van natuur, de mooie uitzichten naar de bergen en de republiek Whangamomona. Gesticht in 1989 vanuit onvrede over politieke beslissingen. Ieder jaar in januari wordt deze onafhankelijkheid groots gevierd. We genieten van de rit al is het wel heel veel slingeren waardoor je je soms wat misselijk voelt. De weg is ook een van de gevaarlijkste in NZL. Breed is hij niet, er is geen middellijn, flink hobbelig en 16km gravelroad. In NZL mag je overal buiten de bebouwde kom 100km/uur. Daar verbazen wij ons wel over. Zie je regelmatig een bord van 100 maar kun je echt niet harder dan 25 om de bocht niet uit te vliegen en dan niet 1 keer nee kilometers lang..... In Whangamomoma drinken we een “flat white”. Lijkt op capuccino met meer koffiesmaak en “kopen” we een stempel in ons paspoort van de republiek. We zijn ongeveer halverwege als we daar zijn en Kimm neemt het stuur over. Daarbij is zij dan ook de gelukkige die de gravelroad mag rijden😜. Gelukkig hebben we goede tandartsen in NL anders zouden onze vullingen eruit gerammeld zijn. Wat een gestuiter, niks staat meer op dezelfde plek achterin de auto en een gesprek voeren op dit stuk weg is onmogelijk. Als we af en toe gepasseerd worden door een opdringere toerist in een personenauto is het zicht ook flink minder door het stof wat opwaaid. Dat het 1 van de gevaarlijkste wegen in NZL is snappen we nu wel. Aan het eind van de highway hebben we een korte stop. Waar gaan we slapen vannacht?? We vinden in de campermate app een plek (Kakahi) in een weiland bij wat boerderijen in de buurt. Je kunt deze plek alleen reserveren via de campermate app en betalen met je creditcard. Er kan maar 1 campervan per keer staan.... dat klinkt als heel rustig dus is de reservering snel geregeld 😃.

De plek in Kakahi is precies zoals in de omschrijving.... het hek openen en je auto in het weiland zetten, zoveel mogelijk recht anders slaap je met je benen omhoog of rechtop 🙃. Oké denken we en zien 3 ganzen (later blijken het eenden met een lange nek te zijn) lopen bij een soort van hok. Een plek wel heel erg afgelegen maar dat deert ons niet. We installeren ons en genieten van de stilte. Dan komt de eigenares aanrijden. Ze komt de ducks eten geven en opsluiten tegen de roofdieren die er snachts kunnen zijn 😬. We hebben een heel leuk gesprek met haar en zij tipt ons over de glowwormen 2km verderop. Daar zijn ze voor free te zien. Het zijn wormen die in het donker te voorschijn komen en dan een fluoriserend groen licht geven. Heeft met hun stofwisseling, afscheiding en zuurstof te maken. Heel bijzonder dus. In andere delen van NZL is het een toeristische attractie waar je dan ook voor moet betalen. Na het eten gaan we tegen acht uur die avond op pad.... het wordt ook al vroeger donker hier en ja hoor zodra we in de buurt van de rivier komen zien we op de wand van de heuvel kleine groene stippen verschijnen. We wachten tot het wat donkerder wordt en dan zijn het er niet te tellen zoveel!! Het moeten er honderden zo niet duizenden zijn. Wat gaaf om te zien 🤩. We proberen er foto’s van te maken zonder flits maar das toch wel lastig. Met flits zijn ze direct weg dus das geen optie. De beste foto zullen we bij de blog doen 😊. Helemaal onder de indruk lopen we terug door het pikkedonker hoewel de maan toch wel aardig schijnt. Het is zo afgelegen dat je je er zonder moeite ongemakkelijk bij kan voelen. Terug in de camper genieten we nog na van dit natuurverschijnsel. We kijken naar de lucht en zien de sterren..... het zijn er minstens zoveel😍.

Na een diepe slaap en fantastisch ontbijt van havermout rijden we de volgende dag weer verder. De eigenaren kwamen hun ducks weer voeren en wilden ons als immigranten graag behouden😃. Kennis en kunde wordt steeds meer in NZL gemist in de bouw en gezondheidszorg 😊. We nemen afscheid van ze en zetten koers naar Whakapapa. Van daaruit kun je een wereldse wandeling maken die zeker in de volgende blog aan de orde komt 🌋😉.