Tongariro🌋 - Taupo👨‍👩‍👧‍👦🏊🏽‍♂️🌽🍗 - Hastings ☀️

Whakapapa Village was ons vertrekpunt voor de “world’s most famous alpine walk”. De Tongariro Alpine Crossing. Vanaf onze camping gingen wij met een shuttlebus naar het startpunt. Onze voorbereidingen getroffen die noodzakelijk zijn. Overal zie je info hierover en er worden zelfs films getoont in de iCentre’s hoe belangrijk dit is ( https://www.youtube.com/watch?v=inmOwAaGGMc ). Dat deze loop populair is blijkt wel als we aankomen met de bus, we lopen zeker niet alleen vandaag 😜. We vertrekken direct en laten de meeste mensen achter ons. Heerlijk vinden we dit, lekker sjouwen met rugzak op, genieten van de natuur en zijn elementen. We komen goed aan onze trekken vandaag! De loop is 19,4 km lang en heeft ook steile stukken. Bij de foto’s van deze blog zullen we een overzicht van de lengte en stijging doen. We lopen langs watervallen (Soda Springs) en krijgen direct daarna de “devils staircase”. Het is niet rechtomhoog maar scheelt soms weinig. Goede conditie komt nu wel weer goed van pas. Na dit stuk komen we bij de 1e krater 😃. Dat is namelijk waarom deze loop zo bekend is, om zijn kraters, zwavel meren en vulkanische resten van eerdere uitbraken van de vulkaan. Wie ooit op Lanzarote is geweest kan zich er waarschijnlijk wel een voorstelling van maken hoe het er hier uitziet. We genieten weer volop en zien de andere kraters en zwavelmeren in hun volle glorie in de zon. Ruiken doen we ze ook en onze kleren nemen de lucht gemakkelijk op. Op een van de plattere delen eten we onze meegenomen lunch op en zien we de karavaan mensen achter ons aankomen 😅. Best wel een grappig gezicht eigenlijk, wat de mensen die enorm moeten afzien waarschijnlijk niet met ons eens zijn. Wij hebben onze energie aangevuld en beginnen aan het eerste stuk afdaling. Veel maar dan ook heel veel losse stenen als kiezels en je zakt er met je voeten zo in weg en dat maakt het best een gevaarlijke afdaling. Hij wordt nog gevaarlijker als een paar domme europeanen na een joint te hebben gerookt de berg afrennen en half struikelen en anderen in gevaar brengen. Gelukkig loopt het goed af. In de afdaling zien we ook het Blue Lake. Een geweldig mooi meer gevuld met blauw water 😃. Onderweg komen we nog meer stoomfonteinen tegen en lezen we de instructies op een bord wat te doen bij een eventuele eruptie 😅.  Ze hebben hier een goede registratie van de aardkorst bewegingen en houden zo alles in de gaten. Hoe verder we dalen hoe groener het weer wordt. We lopen met vier belgische dames mee en in gesprek met hun blijken ze 3 weken vakantie hier te hebben en racen langs alle bezienswaardigheden. Nu snappen wij ook hun tempo 🏃‍♀️. We lopen met ze op tot het einde van de walk en komen om 14:30 uur aan. Een vlotte tijd, alles gezien en genoten van deze bijzondere omgeving. Onze “kiwi” driver die veel weg heeft van Danny Devito brengt ons terug met de shuttle bus. Flinke de muziek aan uit de jaren 80 en de voordeuren open tijdens het rijden vanwege de warmte.... Ook dit is genieten en hij heeft echt reuze schik in zijn werk 😎. Op de camping staat het bier al koud😉. Opnieuw “wauw” wat een dag en wat genieten we van dit soort dingen. De spierpijn of klachtjes die je zou verwachten blijven uit. 

We gaan de dag erna fit op reis richting Taupo. Een stad aan een groot meer ontstaan na een vulkaan eruptie. Daar woont een oud collega van Kimm en we hebben afgesproken haar te ontmoeten. De reis naar de stad neemt met onze tussenstops wel een dag in beslag en aan het einde van de dag hebben we een overnachtingsplek gevonden op Reids Farm. De enige gratis plek in de buurt van Taupo en dat merk je. Het wordt steeds drukker en ook veel jonge mensen die vakantie vieren en/of werken. Petra komt savonds (overdag te druk met haar werk) bij ons langs en voor haar en Kimm is het natuurlijk een blij weerzien. Voor de tweede keer zien we iemand terug die we lang niet gezien hebben. De avond gaat snel als je veel bij te praten hebt 😊. We spreken af elkaar de volgende dag weer te zien bij hun thuis, de bbq gaat dan aan en er zijn nog een paar vrienden die komen. Gezellig!! Wij hebben nog wel een flinke zalm voor op de bbq dus dat komt allemaal mooi uit. Dan gaan we slapen, nou ja slapen. De franse toeristen die er zijn hebben volgens ons plannen om de popgroep “les Poppys” opnieuw op te richten. Ze zingen en lallen een groot deel van de nacht er flink op los 🤣. We kunnen het wel begrijpen maar zullen gezien hun zangkwaliteiten geen cd van ze kopen mocht die er ooit komen. Als we wakker zijn gaan we eerst naar de natuurlijke warmtebronnen in de buurt. Hier heb je een soort van gratis spa. Heerlijk in warm water liggen wat rechtstreeks uit de berg komt en vervolgens afkoelen in de rivier. En blijven beseffen dat dit weer zo’n gift van de natuur is. Herboren gaan we naar het huis van Petra en haar gezin. Oeps wat een huis zeg en wat een mooie plek. Aan het einde van de weg in een vrij luxe buitenwijk van de stad op een berg met uitzicht op de rivier en bergen. Echte waanzinnig!! We ontmoeten nu ook de kinderen Julia en Dominic en haar man Marin. We merken al gauw dat ze een hecht gezin vormen en het goed hebben met elkaar.  De ongedwongen sfeer en de hartelijkheid daar houden we van. De vrienden arriveren ook en blijken ook hele gezellige mensen te zijn. Er wordt over van alles gesproken, politiek school werk emigreren en hoe je leven op te bouwen tot een zinvol bestaan. Om even af te koelen gaan we met zijn allen naar de rivier lopen en kun je daar zwemmen. Kinderen in NZL hebben niet echt zwemdiploma’s maar leren zeker wel zwemmen. Alle zwemslagen die er zijn moeten ze leren. Sport staat hoog op de ladder op de scholen merken we als we horen dat ze voor verscheidene sporten certificaten moeten halen. Zo zal Julia over 4 dagen een kilometer moeten zwemmen in de rivier en ze is nog maar 12 jaar. Sommige lopen al een halve marathon als ze twaalf zijn maar dat blijf ik toch gekkenwerk vinden. Bij het zwemmen moet ik ook mijn zwemkunsten laten zien en dat terwijl ik nooit een diploma gehaald hebt 😝. Het duiken lukt me nog aardig maar een bommetje zoals ze die in NZL maken daar slaag ik niet voor bij Dominic. Dan is het tijd voor de bbq en opnieuw tijd voor allerlei gesprekstof. De kinderen kletsen lekker mee en weten goed waarom ze bepaalde keuzes maken. Er wordt op zo’n moment niet gemaald om een ipad, computer of iets van digitale stof. Het samenzijn met elkaar daar geniet ze heerlijk van mee en als het al lang donker is en volle maan gaat iedereen slapen. Wij slapen in het apartment van de familie. Deze kun je huren  en heeft een 9,6 op de NZL zoover. Mocht je dus in de buurt zijn ooit en een fantastische slaapplek willen hebben bij hele lieve vriendelijke mensen zoek dan op Pouakani op bookings! ‘S Morgens zwaaien we de kids uit als ze naar school gaan en spreken af dat we weer meeten in NL. In mei komen ze met Petra naar NL vanwege de 70 jarige verjaardag van hun oma 🎉. We ontbijten bij later bij Petra in de keuken en drinken met zijn allen nog heerlijke gezette filterkoffie. Die smaak hebben we toch al wel even gemist al is de koffie in NZL echt niet slecht. 

En dan....... ja dan komt er een moment van weer verder gaan en afscheid nemen. Hun drukke leven gaat verder en onze vakantie ook. Voor Marin soms wel 7 dagen werken in de week.... mede om het in de toekomst ook goed te hebben, de pensioenvoorzieningen zijn hier alles behalve zoals wij ze kennen. We trappen onze bolide weer aan en weten waar we naar toegaan. Richting Napier en daarvoor gaan we de SH 5 op. Dan krijgen we toch wel even flink de schrik te pakken. Na iets van 5 kilometer rijden we in een flauwe bocht, alleen op de weg dachten we. Zie ik opeens een personenauto op ons afkomen die op de verkeerde rijbaan rijdt. Direct knipperen met mijn lichten en alvast een uitwijkmanouvre ingezet. Hij ontdekt het en al remmend en slingerend komt hij rakelings langs ons heen op de goede weghelft terecht en missen we elkaar op een haar na. Dit is waar ze steeds voor waarschuwen in dit land... “Keep Left” hoor en lees je dan ook overal. Ontsnapt aan wat een flink ongeval had kunnen zijn parkeren we even de camper. De auto is inmiddels al lang niet meer te zien en er is ook geen ander verkeer op de weg. Als na een paar minuten de schrik grotendeels voorbij is vervolgen we onze weg en eindigen we op een camping in Hastings. Hier blijven we 2 dagen en gaan weer heerlijk niks doen. Is ook veel te warm met 31 graden ☀️. De camping heeft een zwembad en das echt niet toevallig 😘